เพลง แว่วเสียงซึง ขับร้องโดย เอิงเอย ปภาวริญจ์ เถลิงศก ๒๕๖๗

พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน ซึง น เครื่องดนตรีพื้นเมืองของไทยภาคเหนือ รูปร่างคล้ายกระจับปี่ ตัวเป็นโพรง รูปกลมแบน เจาะรูระบาย

999 วันที่ถ่ายภาพ: ไม่ระบุ ขนาดภาพ: 2560x1920Pixels ขนาดภาพ: 1389 KB โหลดรูปนี้ขนาดเต็มคลิก วงสะล้อ ซอ ซึง

ซึงรี สะล้อ-ซอ-ซึง พื้นบ้าน เรียบง่าย งดงาม ซอหรือการขับซอ หมายถึง การร้องเพลงพื้นบ้าน และมีดนตรีพื้นบ้านอย่างสะล้อและซึงบรรเลงประกอบ การขับซอสะท้อนถึงวิถีชีวิตของชาวล้านนา ในมิติ

ซึงยอน ซึงหลวง เป็นซึงที่มีรูปทรงสัดส่วนขนำดใหญ่ บรรเลงอยู่ในวงสะล้อซอซึง มีลักษณะเสียงดังทุ้มกังวำนเทียบได้กับ เครื่องดนตรีสำกลที่มีลักษณะเสียงคล้ำยกับกีตำร์เบส ครูจีรศักดิ์ ธนูมำศ เจ้ำของโฮงซึงหลวง จังหวัดแพร่